De uit de pan gerezen uurtarieven komen steeds meer tussen cliënt en advocaat te staan. Door de hoge prijzen schakelen cliënten vaak in een (te) laat stadium een advocaat in. Bovendien nodigen uurtarieven uit tot het laten escaleren van een zaak, omdat de advocaat daar immers een eigen belang bij heeft. Dat zegt Antoine Endtz, oprichter van Endtz & Co, het eerste advocatenkantoor in Nederland dat uitsluitend op basis van vaste tarieven werkt.
“Het systeem van ‘uurtje-factuurtje’ heeft ertoe bijgedragen dat advocaten ook een eigen belang hebben bij escalatie van een conflict”, zegt Endtz. “De commerciële advocatuur handelt erg reactief en niet preventief, omdat zij worden gestuurd door het schrijven van uren. Bij de grote kantoren moeten ze aan het eind van de dag acht tot negen declarabele uren hebben geschreven. Dat leidt tot escalatie van zaken. Het is juist een belangrijk onderdeel van ons vak om de accenten te leggen op preventie van problemen. Dat beeld is in de advocatuur zo langzamerhand volledig verdwenen.”
In 1984 begon Endtz als advocaat bij Stibbe en vanaf 1990 werkte hij twintig jaar bij Hӧcker Advocaten. Vooral de laatste jaren merkte hij dat cliënten de neiging kregen om minder te bellen op de momenten dat ze dat juist wel moesten doen. Volgens Endtz aarzelden ze om contact op te nemen omdat ze bang waren voor de facturen. Oktober vorig jaar richtte hij advocatenkantoor Endtz & Co op. Een kantoor dat uitsluitend werkt op basis van vaste prijsafspraken en dat zich voornamelijk richt op de zakelijke praktijk. Endtz: “De cliënt weet op voorhand waar hij aan toe is. Hij komt niet voor verrassingen te staan. En wij hebben daardoor nooit declaratieperikelen. Maar belangrijker is dat wij veel dichter bij onze cliënten sta en ze ons eerder en vaker bellen.”
Kostenbesparing
Het werken op basis van vaste afspraken levert besparingen op van zo’n 30 tot 40%, zegt Endtz. Dit baseert hij op een vergelijking met zijn ervaringen bij zijn vorige kantoren, en de daar gehanteerde tarieven. “Als je onze prijzen vergelijkt met de tarieven van de grote kantoren dan loopt dat percentage nog verder op.”
Onlangs begon SRK Rechtsbijstand met concurrerende uurtarieven. SRK Rechtshulp, een commerciële onderneming van SRK biedt juridische hulp tegen betaling van 130 euro per uur voor verzekerden van wie een geschil niet wordt gedekt door de rechtsbijstandverzekering. “Verzekerden hoeven dus niet meer naar een dure advocaat”, aldus SRK. Endtz gelooft echter niet in concurrentie op uurtarieven: “Je kunt heel goedkope uurtarieven bieden, maar als je veel uren schrijft, moet een cliënt misschien wel net zoveel of zelfs meer betalen dan voor iemand die 260 euro per uur rekent, maar wel sneller werkt. Ik weet niet hoe efficiënt SRK werkt en of ze genoeg en de juiste kennis in huis hebben.”
Portemonnee
Voor de vaststelling van de prijs van een totaalpakket kijkt Endtz niet naar de portemonnee van de cliënt. Hij maakt geen enkel onderscheid in de omvang van bedrijven of hun mogelijkheid tot betaling. “Dat is niet mijn pakkie-an. Als je bij de slager twee kilo ossenhaas bestelt, vraagt de slager ook niet of je dat wel kunt betalen.” De prijs wordt gebaseerd op een inschatting van de werkzaamheden die moeten worden verricht. “Of een bedrijf bestaat uit twee, honderd of duizend werknemers maak ons daarbij niet uit. Loopt het met het werk uit de hand, dan heeft de cliënt geluk. Vaste prijs is immers vaste prijs.”
‘No cure no pay’ no way
In een radio-uitzending ‘Juridische Zaken’ van BNR Nieuwsradio van eind april pleitte VVD Tweede Kamerlid Ard van der Steur voor afschaffing van het verbod op het ‘no cure no pay’-systeem. Hij oefent hiervoor druk uit op het Ministerie van Veiligheid en Justitie en de Nederlandse Orde van Advocaten. Van der Steur zei onder meer: “Er zijn in Nederland heel veel niet-advocaten maar wel juridische adviseurs die allang op ‘no cure no pay’-basis werken en die in sommige gevallen ook geen tuchtrecht hebben of geen kwaliteitscontroles. Iets dat advocaten allemaal wel hebben. Dus het is ook een beetje achter de koe aanhollen. Want ‘no cure no pay’ is er al, alleen het wordt uitgevoerd door de mensen die niet noodzakelijkerwijs het meest deskundig zijn. Dus ook vanuit dat oogpunt is het van belang dat we dat verbod opheffen.” Endtz is het absoluut niet met Van der Steur eens. “Het systeem van ‘no cure no pay’ kan leiden tot excessen. Dat is in Amerika bewezen. Het leidt uiteindelijk tot een vorm van ‘cherry-picking’. Mensen blijven zitten met zaken die financieel gezien niet zo interessant of risicovol zijn. Advocaten weten feilloos waarmee ze het meeste geld kunnen verdienen. Hierdoor zullen sommige rechtzoekenden aan de kant van de weg blijven staan. Dat vind ik niet sociaal.”
